حمل (جابجایی کالا)حمل(به فتح حاءوسکون میم)، به برداشتن و جا به جا کردن کالا گفته می شود ۱ - تعریف حملحمل به معنای برداشتن و همراه داشتن چیزى یا کسى گفته شده و در معنای دیگر به جنین یا بار دارى گفته می شود. ۲ - کاربرد حمل در فقهاز حمل به معناى نخست به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، حج و جهاد سخن گفتهاند. ۳ - کاربرد حمل درباب طهارتوضو گرفتن جهت همراه داشتن قرآن مستحب و حمل آن براى جنب و حائض مکروه است. ۴ - کاربرد حمل درباب صلاتبه قول برخى، همراه داشتن اشیاى متنجس، بلکه عین نجس، مانند خون در نماز جایز است و موجب بطلان آن نیست. [۳]
العروة الوثقى ج۱، ص ۲۱۱- ۲۱۲.
در مقابل، برخى همراه داشتن حتى متنجس را جایز ندانستهاند. برخى دیگر، تنها همراه داشتن عین نجس را جایز ندانستهاند. بعضى نیز در عین نجس تفصیل داده، همراه داشتن مردار و اجزاى سگ و خوک حتى موى آنها را جایز ندانسته، امّا غیر آن از اعیان نجس را جایز دانستهاند. [۵]
مصباح الهدى ج۲،ص ۱۴۶- ۱۵۱.
همراه داشتن آهنى که نمایان است، مانند شمشیر آخته، در نماز و نیز حمل سلاح هنگام رفتن براى نمازعید، جز هنگام بیم از دشمن مکروه است. حمل سلاح بر گروه نگهبان در نمازخوف بنابر قول مشهور واجب است. ۵ - کاربرد حمل درباب حجبنابر قول مشهور، حمل سلاح براى محرم بدون ضرورت حرام است. ۶ - کاربرد حمل درباب جهادهمراه داشتن وسایل مورد نیاز از قبیل دارو و سلاح در سفر مستحب است. حمل سر کفارِ کشته شده در جنگ و گرداندن و به نمایش گذاشتن آن در شهرها مکروه است. ۷ - پانویس
۸ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳،ص ۳۷۳. |